ای که چون مه گاه گاهی رخ نمایی بر زمین / در کمال عقل باشد جایگاهت برترین
کی شود من هم به مانند تو کوشش داشتم / لطف کن تعلیم ده هستم به پیشت کمترین
گرچه هرچه گویمت مقدار کم باشد ولی / لیک این حمد و ثنا بین بر درت زیبا ترین
رستم و سهراب و زال و نیرم و اسفندیار / پهلوانانند ، هستی بینشان رعنا ترین
پند و اندرز ، من بسیار بشنیدم ولی / واژه های پند تو هستند بامعنا ترین....
شعر از شاعر جوان علی مطیع
